Schermen trekken kinderen aan. We zijn er enkel nog niet helemaal uit of dat een probleem is of niet. Te veel schermtijd heeft een negatief effect op hun gezondheid, maar aan de andere kant kunnen we hen niet volledig afschermen van de moderne technologie. Het is een kwestie van balanceren. ‘Voor ouders die zelf zijn opgegroeid zonder schermen, is dit best een uitdaging.’
De snelheid waarmee media en technologie ontwikkelen zorgt door al de nieuwe mogelijkheden voor veel enthousiasme. Tegelijkertijd wakkeren ze ook angst voor het onbekende aan. De vraag is of die angst terecht is. “Zorgen over wat media met kinderen doen zijn van alle tijden”, legt pedagoog Philippe Noens (KU Leuven) uit. “Tegenwoordig is men ongerust dat smartphones de nieuwe generatie verpesten, maar vroeger dacht men hetzelfde over de televisie. Men sprak zelfs over televisie als ‘het oog van de duivel’. Met dat in het achterhoofd kunnen we de ongerustheid rond nieuwe media wat relativeren en ook kijken naar het positiefs dat ze brengen.”
Kinderen krijgen steeds vroeger hun eerste smartphone, elke dag kijken ze tv en ook in het onderwijs staren
kinderen dagelijks naar schermen. Dan vragen veel ouders zich weleens af of al die schermen wel goed zijn voor de kinderen. “Schermen zijn nu eenmaal deel van het leven”, vertelt Philippe Noens. “Ze zijn overal en kunnen enorm handig zijn, maar het is de taak van de ouders om een goede balans te vinden en op te passen voor de mogelijke gevaren. Voor ouders die zelf zijn opgegroeid zonder schermen, is dat best een uitdaging. Ze kunnen namelijk niet afgaan op hun eigen ervaringen en opvoeding. De technologie verandert immers zo snel, dat zelfs jonge ouders niet zijn opgegroeid met de mediamogelijkheden waarmee hun kinderen nu geconfronteerd worden.” De Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) stelde enkele schermtijdrichtlijnen op om ouders te helpen. Onder de twee jaar worden alle schermen afgeraden, kinderen tot vijf jaar kijken best maximum één uur per dag naar schermen en tot twaalf jaar raadt de WHO maximum twee uur aan.
Hoewel de WHO een nultolerantie hanteert voor baby’s tot twee jaar, blijkt uit een meting dat de allerkleinsten gemiddeld 2,5 uur per dag naar een scherm kijken. “Realistisch gezien is nultolerantie wel heel streng”, vertelt Nele Wouters van het Agentschap Opgroeien. “Als kersverse ouder is het weleens fijn om je kind even voor een scherm te zetten, als afleiding. Afgewisseld met speeltijd en genoeg buitenlucht uiteraard. De schermen zijn niet meer weg te denken uit de maatschappij en dus ook niet uit de opvoeding.
We moeten ouders gewoon goed informeren, tips geven over een gezonde, evenwichtige schermtijd en hen bewust maken van de mogelijke gevaren”, vertelt Wouters.
Een blik naar de toekomst
Wat ouders te allen tijde moeten vermijden is gewenning. Philippe Noens verwijst daarbij naar een onderzoek van de Nederlandse professor Peter Nikken, dat stelt dat kinderen met te veel schermtijd dat doortrekken naar de toekomst. “Deze mensen hebben meer kans op een ongezond leven”, legt Noens uit. “Dat onderzoek gaat verder dan enkel gezondheidsproblemen zoals slaaptekort, overgewicht en bijziendheid. Het toont ook het sociaal gevolg. Elk uur dat een kind naar een scherm kijkt, is een gemiste kans voor ‘sociale training’. Samen spelen met vriendjes, sporten en jeugdbeweging zijn ideale en broodnodige kansen voor sociale ontwikkeling. Die krijg je niet vanachter een scherm.”
Kinderen in Vlaanderen brengen, als je de richtlijnen van de Wereldgezondheidsorganisatie aanhoudt, te veel tijd achter een scherm door. Daarbovenop wijst niets erop dat de hoeveelheid schermtijd in de toekomst zal afnemen, integendeel. In scholen zijn schermen tegenwoordig ook niet meer weg te denken. “Onlangs woonde ik een debat bij over de kwestie of scholen smartphonevrij moeten zijn”, vertelt Philippe Noens. “Ik ben hier niet zo’n fan van. Als pedagoog ben ik van mening dat media en technologie meer aandacht verdienen in de schoolbanken. Zo kunnen we voorkomen dat kinderen ‘slaven’ van het beeld worden en leren we hen op een gezonde manier omgaan met technologie.”
De scholen hebben een ondersteunende rol in deze mediaopvoeding, maar ouders spelen de hoofdrol. “In dit digitale tijdperk zou de jeugd moeten leren over de verschillende media als hulpmiddel én de gevaren ervan”, vindt Philippe Noens. “En dat begint al op heel jonge leeftijd.”
Qua tijdsmanagement kun je beroep doen op de 20-20-2-regel, die opgesteld is op basis van medisch onderzoek naar bijziendheid. Na twintig minuten schermtijd, moet het scherm uit, zodat je kind twintig seconden naar buiten kan kijken. “Deze afwisseling van diepte en kleuren zorgt ervoor dat de ogen zich weer kunnen aanpassen”, legt Philippe Noens uit. “De twee wijst op minimaal twee uur die je buiten, in natuurlijk licht, moet doorbrengen.”
“Het lijkt me ook een goede regel om geen schermen op te zetten als de vriendjes komen spelen”, vertelt Noens. “Dan hebben ze elkaar als bezigheid. Het is niet erg dat ze even moeten zoeken naar een spel. Laat hun fantasie maar even werken.”
“Kinderen observeren en kopiëren”, deelt Nele Wouters mee. “Besef dat jij het voorbeeld bent voor je kind en dat ze veel van je gedrag na-apen. Laat je smartphone dus beter liggen als je tijd spendeert met je kind.”
Ten slotte is het heel normaal om strikte regels op te stellen in verband met schermtijd, zowel qua tijd als qua plaats. “Kinderen houden van regelmaat en voorspelbaarheid”, vertelt Wouters. “Maak dus afspraken met je kind en houd je eraan.”
Elk uur dat een kind naar een scherm kijkt, is een gemiste kans voor ‘sociale training’.
— PHILIPPE NOENS
Als je mama of papa wordt, laat je vaak veel van je dromen varen, zoals exotische, verre of sportieve reizen. Maar met kinderen op vakantie gaan, betekent niet per se een verblijf in Center Parcs. Bali, New York, Machu Picchu: stop je favoriete bestemmingen niet langer in de koelkast, maar beleef ze met het gezin.
Droom je van strand, palmbomen en een azuurblauwe zee? Of van een tocht door Europa op de fiets? Een berg beklimmen of wandelen in ongerepte gebieden? Kortom, droomreizen die je opgaf toen de baby kwam. En toch is reizen met een kind helemaal niet moeilijk. Je zou het zelfs als een cruciaal onderdeel van de opvoeding kunnen zien. Reizen verruimt immers de geest. Op jonge leeftijd andere culturen, gewoontes en tradities ontdekken, is dan ook de beste manier om je kind te laten opgroeien tot een volwassene die zich bewust is van de wereld rondom zich.
Voor de eerste reis van Tehani (2) zien haar ouders het groots, want ze zullen deze zomer zeven weken doorbrengen aan de andere kant van de planeet. “We gaan naar Tahiti in Polynesië om familie te bezoeken”, legt mama Kathleen uit. “De reis duurt 24 uur, dus we hebben ons goed geïnformeerd hoe we die tijd het best opvullen. We hebben het voordeel dat we naar familie gaan, dus we moeten niet al onze spullen inpakken.” Kathleen en haar man weten dat ze, om hun kindje voor te bereiden, een dagelijkse routine moeten invoeren. Ook al zal Tehani zich ongetwijfeld niets meer herinneren zodra ze weer in België is, haar ouders zijn blij dat ze hun droom kunnen waarmaken: met hun dochter terugkeren naar Tahiti voor een unieke reis.
Fietsen in Frankrijk
Tahiti mag dan een bijzondere bestemming zijn, een
droomreis met het gezin hoeft niet per se naar de andere kant van de wereld te gaan. Voor Matthieu, Audrey en hun 13-jarige tweeling Nicolas en Samuel staan de beste vakanties in het teken van sport. Het koppel houdt van wandelen en fietsen en weigerde hun passie voor sportieve vakanties op te geven. “Al van toen de jongens klein waren, maakten we hen gewoon aan onze vakantiestijl”, vertellen ze. “Zelfs als baby’s namen we ze al mee op fietsvakanties of meerdaagse trektochten.”
Na de geboorte van de tweeling besloot het koppel al snel om op dezelfde manier te blijven reizen. “We zochten alles goed uit en kochten of huurden de uitrusting die we nodig hadden, zoals draagzakken of fietskarren. Intussen zijn de jongens groot en rijden ze gewoon met ons mee.” Tijdens hun jongste reis trokken ze met de fiets door een deel van Frankrijk, langs de route naar Santiago de Compostela.
Gerichte activiteiten
Samen reizen versterkt niet alleen de band tussen de gezinsleden, het is ook een geweldige manier om je kinderen te zien evolueren. Bevindt je droombestemming zich op enkele duizenden kilometers van België? Je kinderen zullen een nieuwe cultuur ontdekken, nieuwsgierig zijn en hun algemene kennis verruimen. Het is nooit te vroeg om hen de wereld te laten verkennen, dichtbij of veraf. Neem hen mee naar een tentoonstelling van Klimt in Wenen of naar een Balinese ceremonie. Laat hen de ruïnes van Pompeï en de Egyptische piramides ontdekken.
“We willen verschillende tochten maken met Tehani”, gaat Kathleen verder. “We vroegen raad aan vrienden en familie en keken online welke activiteiten geschikt zijn voor een kind. Ook al hebben we een kinderdrager, sommige uitstappen op onze planning bleken niet haalbaar met zo’n jong kind. Daarom hebben we de focus gelegd op gezinsactiviteiten. We passen onze vakantiegewoontes aan, dat is zeker.”
Wat je kunt doen en wat je allemaal moet meenemen, dat zijn de grootste aanpassingen. Kathleen gaf het al aan: zeg maar vaarwel tegen vakanties met veel alcohol waarbij je de hele nacht op stap gaat. Spontaan vertrekken zonder na te denken over wat je meeneemt, behoort ook tot het verleden. Draagzak, melk, reservekledij, medicatie, kinderwagen: het zijn stuk voor stuk essentiële dingen waar je vooraf over moet nadenken.
Maar ondanks de iets grondigere voorbereiding, zou het gezin van Audrey het niet anders willen doen. “Op deze manier reizen met onze kinderen heeft ons gezin echt samengebracht”, besluit Audrey. “We hebben onze kinderen zien evolueren en meer zelfvertrouwen zien krijgen. In het begin bleven ze bij ons in de buurt, maar geleidelijk aan begonnen ze zelf op verkenning te gaan en routes voor te stellen. Het is mooi om hen te zien ontwikkelen en assertiever te zien worden.”
Een droomvakantie met het gezin, het kan dus. In België, in Europa of nog verder, reizen met je kinderen heeft enkel positieve kanten. Durf te vertrekken. Durf als gezin je dromen waar te maken. Maak herinneringen voor het leven!
Sommige droombestemmingen vermijd je beter met te jonge kinderen. In tropische landen kun je bijvoorbeeld te maken krijgen met malaria en dengue. Er bestaan natuurlijk geneesmiddelen tegen die ziekten, maar die worden niet aangeraden voor baby’s. Ga voor je vertrekt altijd langs bij je huisarts.
Vermijd ook om met een zuigeling hoogtes boven 1000 meter op te zoeken. Artsen raden af om kinderen jonger dan een jaar naar hoogten van meer dan 1500 meter te brengen. Wacht tot je kind minstens 2 jaar is voor je naar het hooggebergte trekt. Het is dan minder gevoelig voor hoogteziekte. Het is een goed idee om voor je vertrek bij de kinderarts langs te gaan.
Tot slot vermijd je voor de leeftijd van twaalf maanden het best te warme, te koude of te vochtige klimaten. Zuigelingen zijn veel kwetsbaarder dan volwassenen en ze hebben veel meer last van plotse temperatuurschommelingen dan hun ouders.
Al van toen de jongens klein waren, maakten we hen gewoon aan onze vakantiestijl.
— AUDREY
In de auto, het vliegtuig, binnen, buiten, op het strand of gewoon even naar oma. Overal fijn spelen en veilig slapen in het AeroMoov reisbedje.
Opzetten en opbergen in slechts 2 seconden
Licht en stevig, minder dan 5kg
Met stevige, comfortabele matras
Extra tussenniveau voor baby’s tot 2 maanden
Steeds meer vrouwen bekennen kleur: hun wolk kleurde na de bevalling niet bepaald roze. 10 tot 20 procent van de moeders maakt zelfs een postnatale depressie door. De impact van pril ouderschap op mentaal welzijn is groot en onderschat. ‘Een kind krijgen is een heel grote en mooie uitdaging in je leven, maar wellicht ook de moeilijkste.’
Ouder worden gaat gepaard met heel wat emoties, en die zijn niet uitsluitend positief. Een op de vijf vrouwen ervaart mentale problemen tijdens of net na de zwangerschap. 10 tot 20 procent van de mama’s belandt in een postnatale depressie. Slechts een fractie van hen zoekt professionele hulp. “50 tot 80 procent van de vrouwen maakt de ‘babyblues’ door. Dat is een soort somber gevoel dat over je neerstrijkt, meestal tussen de derde en de vijfde dag na de bevalling”, legt Titia Hompes, perinataal psychiater bij UPC KU Leuven uit. Die babyblues kan ongeveer twee weken blijven sluimeren. “In tegenstelling tot de babyblues, klaart de dikke mistwolk die een postnatale depressie is niet vanzelf op. We zijn gealarmeerd wanneer de klachten langer dan twee weken aanhouden.”
Bij Tilda Klumpenaar (39) verdwenen de depressieve gevoelens na de bevalling van haar eerste dochter niet vanzelf. Ze belandde in een postnatale depressie. “Moeder worden is als een aardverschuiving. De impact wordt echt onderschat”, vertelt ze. Achteraf besefte Tilda dat de depressie eigenlijk al tijdens haar zwangerschap op de loer lag. “Tijdens mijn zwangerschap verloor ik mijn oma. Dat verlies was enorm. Zij was mijn moederfiguur. Maar je bent zwanger en je bijt door. Je denkt: ik moet volhouden voor het leven dat in mij groeit. Dus dat deed ik.”
Een traumatische bevalling luidde het begin in van wat een heel moeilijke periode voor haar zou worden. “Ik voelde al snel dat het niet goed met me ging. Ik huilde voortdurend en voelde me erg onzeker in de nieuwe rol van mama. Ik was bang dat ik iets verkeerd zou doen. Dat resulteerde al snel in suïcidale gedachten. Wanneer ik met m’n baby over een brug wandelde, dacht ik weleens: als ik de kinderwagen nu laat schieten, is het voorbij. Dat soort gedachten kwamen frequenter, vooral omdat ik er niet over durfde te praten en alles
voor mezelf hield. Wat gaan ze van me denken? Stel dat mensen me voor gek verklaren?”
Een traumatische bevalling die uitmondt in een posttraumatisch stresssyndroom kan het risico op een postnatale depressie verhogen, zegt professor Hompes. “We kijken altijd naar het biopsychosociaal model, een samengaan van biologische, psychosociale en sociale factoren. Je hebt de biologische veranderingen die plaatsvinden, denk maar aan hormonale veranderingen, maar waarschijnlijk ook veranderingen in ons afweersysteem. Daarnaast zijn er ook psychische factoren zoals het doormaken van een depressie of angstprobleem in het verleden, en het eigen hechtingsverhaal. Tot slot is er de sociale factor. Een goed sociaal netwerk, bijvoorbeeld familie, vrienden, hulpverleners, onthaalmoeder… is een van de belangrijkste preventieve factoren. Een sterk netwerk beschermt.”
Het was haar netwerk dat Tilda uiteindelijk naar professionele hulpverlening stimuleerde. “Ik heb de schijn lang opgehouden, maar een vriendin voelde aan dat het echt misliep. Ze overtuigde me om naar de huisarts te gaan. Die zocht hulp, maar omwille van de lange wachtlijsten kon ik nergens terecht. Ik ben dan in crisisopname gegaan, en ben dankzij professionele hulp uit de depressie geraakt.”
Mannen ook
Bij het UPC van KU Leuven wordt de moeder begeleid én wordt er ingezet op de band tussen moeder en kind. “Het is niet zo dat een postnatale depressie per definitie de relatie tussen mama en kind schaadt, maar dat kan wel, en dat is een heel pijnlijke ervaring”, zegt Hompes. “Daarom zetten we volop in op therapie met moeder, maar ook met moeder én kind. De eerste duizend dagen van een kind zijn namelijk van groot belang. Deze periode, van conceptie tot
ongeveer de tweede verjaardag, is er een van buitengewone groei. Het vormt een blauwdruk voor de rest van het leven. Een kind dat in die eerste duizend dagen veelvuldig aan stress en angst wordt blootgesteld, zal dat meedragen. Het is om die reden, maar ook voor de ouders zelf, dat een goede ondersteuning van prille ouders noodzakelijk is. Kijk, het ouderschap is een van de grootste uitdagingen in je leven, en wellicht de moeilijkste. We praten daar als samenleving niet open genoeg over. Maar door voldoende te investeren in ondersteuning, investeren we in de toekomst.”
En wat met de partner? 5 tot 10 procent van de prille vaders maakt ook een postnatale depressie door. “We weten dat ongeveer de helft van deze mannen een partner heeft die psychisch lijdt. De man moet in dat geval voor kind en vrouw zorgen, en dat weegt. Het spreekt voor zich dat ook hier voor vaders een goed ondersteunend netwerk van groot belang is. Het is essentieel dat we het taboe op postnatale depressie bij mannen weghalen. Zij vinden nog minder vaak dan vrouwen de weg naar professionele hulpverlening.”
Het is als ouder moeilijk een goed evenwicht te vinden tussen het werkleven – bij de meeste koppels werken vandaag beide partners voltijds –, het gezinsleven en je eigen sociale leven. Daarbij schetsen sociale media vaak het perfecte maar onrealistische plaatje. Volgens een studie van de universiteit van Louvain-La-Neuve krijgt 12 procent van de Belgische ouders te maken met een parentale burn-out. Vooral werkende moeders worden erdoor getroffen. Tilda Klumpenaar werkt als post-partumspecialist met moeders en vaders zonder roze wolk. Ook opgebrande ouders vinden steeds vaker de weg naar haar. “Ze voelen zich overvraagd, zowel in hun werk- als in hun privéleven. En dat resulteert in een gevoel van radeloosheid. Een ouder met een parentale burn-out ervaart nagenoeg geen plezier meer in het ouderschap. Het is daarom erg belangrijk dat wie het gevoel heeft opgebrand te raken, snel hulp zoekt. Zo kan er sneller aan het herstel gewerkt worden. Dat is in ieders belang – ook dat van de kinderen.”
Ook mannen maken hormonale veranderingen door na een bevalling.
— TITIA HOMPES
PERINATAAL PSYCHIATER UPC KU LEUVEN
Op zoek naar een leuke uitstap met de kinderen? In Riemst vind je het beste van twee werelden: de authenticiteit van het platteland en de nabijheid van boeiende steden als Maastricht, Aken, Luik en Tongeren. Het unieke mergellandschap van Riemst en het historisch erfgoed zullen van je uitstap een verrassende beleving maken!
Een must in deze regio is een bezoek aan de mergelgrotten van Kanne, ook wel het grootste ondergrondse museum van Nederland en België genoemd. Dit gangenstelsel is het resultaat van eeuwenlange mergelwinning en wordt tot op vandaag gebruikt voor rondleidingen, feesten, landbouw én het kweken van grotchampignons. Als bezoeker ontdek je deze fascinerende ondergrondse wereld vol uniek erfgoed. Er zijn mogelijkheden met proevertjes, een bezoek aan de grotchampignonkwekerij, een workshop mergelbewerken… Een warme zomerdag?
Ideaal om verkoeling te zoeken: het is in de mergelgroeven altijd 11 graden!
Alleen al voor de architectuur en het prachtige uitzicht vanop het water is de brug een bezoekje waard. Maar onder de brug bevindt zich een uniek interactief belevingscentrum, dat zowel jong als oud aanspreekt. Twee verhalen ontmoeten elkaar: er is het oorlogsmuseum (Vroenhoven is de plek waar de Tweede Wereldoorlog op Belgisch grondgebied begon) en je kunt er ook de ‘Binnenvaart Experience’ beleven en je in de schoenen van een binnenschipper of sluizenaar wanen! Kinderen kruipen in de huid van Kapitein Bob en Vroenhovenaar Matthieu om op een speelse manier bij te leren over binnenvaart en de oorlog.
Het Haspengouwse landschap, wijngaarden, het water, het mergellandschap… wie wil dat nu niet als decor voor een fiets- of wandeltocht? Een absolute aanrader is de wandeltocht ‘Verborgen moois in Millen’ (3,5 km) die je langs vierkantshoeves, landbouwbedrijven, een gordel van hoogstamboomgaarden en uitgestrekte akkers loodst. Het start- en aankomstpunt is de Oude Waterburcht. Vroeger gebouwd als een versterkte woontoren, nu een horecazaak.
Liever met de fiets? Je kunt Riemst verkennen via het befaamde Limburgse fietsroutenetwerk en via de knooppunten je eigen route samenstellen langs highlights als het wijnkasteel van Genoelselderen, de jachthaven van Kanne of de kudde schapen (die we hier mergellandschapen noemen).
Bezoekje aan de boerderij: méh!
Riemst is de derde grootste plattelandsgemeente van Vlaanderen. En daar zijn we fier op! De geitenboerderij in Membruggen is zeker een bezoekje waard. Bedrijfsleider José neemt je graag mee op tocht doorheen de boerderij met maar liefst 500 melkgeitjes. Je ontdekt wat ze eten, hoe ze verzorgd worden en hoe dit alles leidt tot heerlijke geitenmelk. Je kunt in de hoevewinkel een glaasje dagverse geitenmelk proeven, verse geitenkaas kopen of een lekker ijsje eten.
Voor natuurliefhebbers is een uitstap naar het Plateau van Caestert zeker de moeite. De kalkgraslanden worden er begraasd door mergellandschapen. In de gerestaureerde Hoeve Caestert werd dit voorjaar een natuurbelevingscentrum geopend. Je geniet er bovendien van adembenemende uitzichten!
Wil je graag overnachten? In Riemst zijn er verschillende vakantiewoningen en B&B’s waar je hartelijk en gastvrij onthaald wordt. Neem zeker een kijkje op de website om het aanbod te ontdekken. Waarom niet logeren in een gerestaureerde schuur, in een hoeve of in een molen?
Welkom in Riemst!
www.visitriemst.be
Tip 1
Tip 4
Tip 2
Tip 5
Tip 3
Zonder suiker
Zonder aroma
Zonder additieven
Vanaf de eerste weken van de zwangerschap tot de eerste seconde dat jouw baby kennismaakt met de wereld, geldt er maar één ding: zolang je kindje maar gezond is. Met de bescherming van een warme thuis en voldoende belangrijke voedingsstoffen garandeer je als ouder de gezondheid en welzijn van je baby. Vooral de inname van vitamine D is essentieel. Daar zorgt NESTLÉ NANCARE Vitamine D voor, zonder additieven.
Om te kunnen groeien, spelen en leren heeft jouw baby nood aan een aantal belangrijke stoffen, waaronder vitamine D. Deze vitamine is namelijk belangrijk voor de botontwikkeling en ondersteuning van het immuunsysteem. Voeding is natuurlijk een belangrijke bron van vitamine D. Denk maar aan vette vissoorten, eigeel of paddenstoelen. Deze voedingsmiddelen maken echter na enige tijd pas deel uit van het dieet van je baby. In tussentijd biedt NESTLÉ NANCARE Vitamine
D de nodige ondersteuning!
NESTLÉ NANCARE vitamine D: de perfecte oplossing
Natuurlijk krijgt je kindje ook noodzakelijke voedingsstoffen
binnen wanneer het borstvoeding of flessenvoeding krijgt. Het NESTLÉ NANCARE Vitamine D-supplement is speciaal ontwikkeld voor baby’s dat vanaf de geboorte in hun behoeften voorziet. Het ondersteunt het immuunsysteem en zorgt voor een normale ontwikkeling van botten en tanden.
NESTLÉ NANCARE Vitame D is speciaal ontwikkeld voor jonge kinderen tot 6 jaar. Dat wil zeggen: geen suiker, geen toegevoegde smaakstoffen of andere toevoegingen!
Slechts twee druppels* per dag NANCARE Vitamine D helpt bij de ontwikkeling van de botten en tanden van je baby en ondersteunt de immuniteit. Met een flesje van 10 ml kan je voor drie maanden in de behoeften van je kind voorzien. Het is gemakkelijk en effectief te gebruiken. Dien de druppels toe op een theelepel of geef het rechtstreeks in de mond van je baby.
*Het aantal druppels per dag moet worden bepaald door je gezondheidsprofessional
De Belgische Gezondheidsraad adviseert een vitamine D-inname
van 10 µg (400 IE) per dag tot de leeftijd van 6 jaar. Na deze leeftijd stijgt de inname ieder jaar. Baby’s met een donkere huidskleur lopen een groter risico op een vitamine D-tekort. Dit geldt ook voor kinderen die opgroeien in Noord-Europa.
Gun je kind een dag boordevol vitaliteit!
Naast voeding kan een dagje in de zon er eveneens voor zorgen dat de huid vitamine D aanmaakt. Het is niet voor niets de “vitamine van de zon”! Het wordt echter afgeraden om heel jonge kinderen zonder bescherming aan de zon bloot te stellen. Beschermende kledij, een goede zonnecrème die geschikt is voor baby’s en een parasol voor wat schaduw zijn essentiële manieren om je kind te beschermen. Onthoud ook dat 1015 minuten blootstelling aan de zon meer dan voldoende is.
VITAMIN
Een babbelgrage peuter, een pasgeboren baby en een hectische verhuis. Menig mens zou de hydrofiele doeken niet meer van de hypothecaire documenten kunnen onderscheiden, maar Qmusic-dj Jolien Roets (37) blijft er verrassend rustig onder: ‘Kalmte kan u redden’, zegt ze. Blijkbaar is dat écht zo.
“Typisch dat al die dingen opeens samenvallen”, zegt radiopresentatrice en dj Jolien Roets lachend. “Een dik half jaar geleden botsten we opeens op onze droomwoning, dus besloten we die te kopen.” Met ‘we’ bedoelt ze zichzelf en haar partner, dj Hakim Chatar. “Ik was hoogzwanger en moest, tussen het moederen door, allerlei formaliteiten regelen om de lening in orde te krijgen. Dat half jaar is een van de stresserendste periodes van mijn leven geweest. Ik heb toch een paar keer goed gehuild in de auto.” Vandaag is de verhuis rond, en gelukkig maar, want er is ondertussen een tweede nageslacht ten huize Roets-Chatar.
Droomde je altijd al van mama worden?
“Ik heb nooit getwijfeld of ik wel kinderen zou krijgen. Al van kindsbeen af wist ik dat dat vroeg of laat mijn pad zou kruisen. Toch was ik ook niet het kind dat in vriendenboekjes schreef: ‘Later word ik… mama’. Ik ben er eigenlijk altijd van uitgegaan dat ik vooral mezelf zou ontplooien als persoon, los van het moeder-zijn. Dat vond ik een evidentie.”
Wat schreef je dan wel in de vriendenboekjes?
“Architect! Dat heeft héél lang op mijn planning gestaan, maar de laatste jaren in het middelbaar had ik geen fijne wiskundeleerkrachten waardoor ik echt een degout van het vak kreeg. ‘Fuck it, ik ga wel iets met taal doen’, besloot de rebel in mij. Het is er dus nooit van gekomen, maar soms kriebelt dat nog. Wie weet keer ik, als mijn avontuur in de radio of de media ooit ophoudt, terug naar de schoolbanken om architectuur te studeren.”
Je hebt ondertussen een zoon van 2 jaar en een dochter van 2 maanden. Is het moederschap wat je ervan verwacht had?
“Ik denk dat ik redelijk goed voorbereid was op het moederschap in die zin dat ik geen onrealistisch romantisch beeld koesterde. Ik heb veel vriendinnen die al eerder aan kinderen begonnen zijn. Zij deelden hun ervaringen met mij. Uiteindelijk kan niemand voorspellen hoe het moederschap is. Je weet het pas als je het bent. Er zijn heel veel dingen waarvan je achteraf denkt: ah, hoort dat er ook bij? Soms doe ik dingen om mijn kinderen op te vrolijken die er voor de buitenwereld heel raar moeten uitzien… Ik had ook nooit
verwacht dat moeder worden me zo emotioneel zou maken, en dat dat gevoel zo dubbel zou zijn: aan de ene kant ben je echt een leeuwin die vecht voor haar welpen, aan de andere kant is het net je achilleshiel, je zwakke plek. Momenteel bevind ik me trouwens nog in de borstvoedingsfase met Mina. Ik zit dus ook nog volop in die hormonale storm.”
Wat voor moeder probeer je te zijn?
“Ik probeer geduldig te zijn. Dat is de grootste uitdaging van het ouderschap, lijkt me. Daarnaast vinden we het belangrijk dat er veel gelachen en goed gecommuniceerd wordt in ons huis. Idris is 2 jaar en discussiëren met een peuter is onmogelijk, maar we proberen wel in gesprek te gaan met hem. Ik hoop dat dat ooit zijn vruchten afwerpt. Verder ligt de focus bij ons op plezier maken. De tijd die we samen spenderen vullen we zoveel mogelijk met onnozel doen en grapjes maken.
“Ik ben geen perfecte moeder, en dat is oké. Ik probeer het niet te zijn en zal dat ook nooit pretenderen. Mensen mogen gerust weten dat ik maar wat doe. Sinds ik moeder ben, besef ik ook dat iederéén maar wat aanmoddert. Ook mijn ouders. Terwijl ik vroeger altijd zei: als ik het half zo goed doe als mijn ouders, dan mag ik mezelf een goede ouder noemen.”
Vraag je jouw ouders dan soms om advies?
“Nee. Mijn broer en ik hebben een heel fijne jeugd gehad. Zoals ik al zei, mijn ouders hebben echt een goede job gedaan met ons, maar de tijden zijn veranderd, en de opvoedingsstijlen ook. Ik heb niet de neiging om mijn mama om educatief advies te vragen – daarvoor bel ik vriendinnen die ook in de ‘kleine kinderen’-fase zitten. Wat ik wel doe is ventileren bij mijn mama. Als ik tegen haar zeg dat ik me niet goed voel of een lastige nacht achter de rug heb, zal ze er alles aan doen om hier snel te staan en me te ontlasten.”
Mina net als Idris een makkelijk kind.
Ga je dan te rade bij boeken over opvoeden?
“Ik moet toegeven dat ik nog geen enkel boek over het moederschap of over opvoeden heb gelezen. Dat soort boeken bezorgt me stress. Er zijn zoveel verschillende meningen en theorieën… Je leest dan toch vooral hoe het bij iemand anders verloopt en dan denk je: fuck, bij mij gaat dat helemaal anders. Dat lijkt me erg frustrerend. Ik ben voorstander van gewoon je buikgevoel volgen en kijken wat het beste werkt voor jou en je kind. Pas op, ik zal niemand veroordelen die wél te rade gaat bij boeken, maar voor mij werkt het niet. Ik krijg bijvoorbeeld ook stress van zelfhulpboeken die je meer inzicht in jezelf beloven. Dat is niets voor mij. Ik heb wel al vaak een beroep gedaan op Google, maar dat gaat dan eerder over praktische zaken. ‘Mijn kind heeft uitslag’ of ‘Mijn kind huilt nu wel heel veel’. Maar ook in die gevallen leert ervaring me dat de situatie afwachten vaak meer oplevert.”
Van één naar twee kinderen gaan is een helse omschakeling, zegt men vaak. Klopt dat in jouw geval?
“Voorlopig – hout vasthouden – valt dat goed mee. Idris is een makkelijk kind en Mina is tot nu toe ook een chille baby. Ze heeft veel minder last van reflux dan Idris op haar leeftijd had. Dat is in ieder geval veelbelovend. Hoe dan ook kom je altijd handen tekort. Dat is met twee kinderen nog meer het geval. Je probeert jezelf op te splitsen, maar dat is onmogelijk. Waar ik vroeger alle aandacht aan Idris kon geven, moet ik nu soms kiezen welk kind ik troost. Soms heerst er hier echt chaos en denk ik: fuck my life, kijk mij nu eens. Maar dan probeer ik kalm te blijven, adem te halen. ‘Kalmte kan u redden’, zeg ik altijd. En dat is ook zo. De storm gaat altijd weer liggen. Is van één naar twee kinderen gaan heftig? Ja, natuurlijk, maar ik vind het niet zo dramatisch zwaar als soms beweerd wordt – al is dat heel persoonlijk. Hopelijk wordt Mina net als Idris een makkelijk kind. Ik ken mensen met twee makkelijke kinderen. Het bestaat dus wel!”
Idris is een makkelijk kind zeg je. Heeft hij dat van jou of van Hakim?
“Ik herken eigenschappen van ons allebei in hem. Zijn mond staat bijvoorbeeld niet stil, hij is almaar aan het babbelen
Ik had nooit verwacht dat moeder worden me zo emotioneel zou maken.
en is sterk ontwikkeld op taalvlak. Dat heeft hij zonder twijfel van mij. Hij is ook heel muzikaal, heeft een expressief gezicht en is niet vies van wat drama – dat laatste heeft hij zeker ook van mij. Daarnaast lacht hij veel. Hij is grappig, niet snel verlegen en entertaint graag. De appel is hier niet ver van de boom gevallen.”
Binnen enkele weken zal je weer aan het werk gaan. Kijk je ernaar uit?
“Ja toch wel. Ik geniet van de babybubbel waar ik nu in vertoef, maar ik vind die te eenzijdig. Ik ga graag werken. Ik heb dan ook een fantastische job waarin ik mijn creatieve ei kwijt kan en tussen toffe collega’s zit. Mijn werk is mijn passie. In die zin verlang ik ernaar. Ook het constante moederen is niets voor mij. Ik geef met plezier borstvoeding, maar ik zal ook blij zijn als het voorbij is. De enige bron van voeding zijn is toch een beetje beklemmend. Als Hakim iets wil gaan doen, strikt hij zijn veters en trekt de deur achter zich dicht. Ik moet een uitje nauwkeurig plannen op basis van het eetschema van mijn dochter. En wanneer ik ergens ben, bepaalt de melktoevoer in mijn borsten wanneer de me-time voorbij is. Op die vrijheid van de vader kan ik wel eens jaloers zijn. Ook komen er willens nillens meer huishoudelijke taken terecht bij de vrouw die met moederschapsverlof is. Dat is vanzelfsprekend, want je bent meer thuis. Maar ook dat ben ik na enkele maanden wel beu. Ik zou geen goede huisvrouw zijn. Gelukkig neemt Hakim, wanneer we allebei werken, evenveel huishoudelijke taken op zich. Anderzijds weet ik dat ik deze periode moet koesteren en dat je als mama een unieke band met je kind opbouwt. Na de bevalling van Idris was ik 4,5 maanden thuis. We hebben veel tijd samen gespendeerd. Bij Mina zal ik na 3 maanden weer aan de slag gaan. Daar voel ik me ergens wel schuldig over. Haar afzetten bij de onthaalmoeder – hoe fantastisch die ook is – zal in het begin pikken.”
Hoe bewaar je – in tijden zonder borstvoeding – een goede balans tussen moederen en jezelf zijn?
“Ik heb niet de neiging om me volledig in het moederschap te gooien. Ik ben altijd in de eerste plaats mezelf gebleven. Het voelt dus niet als een uitdaging, maar tijd creëren voor jezelf is dat wel. Ik heb inmiddels geleerd dat je bijvoorbeeld niets voor jezelf kunt doen wanneer je kind thuis is. Daarom focussen we echt op plezier maken wanneer we samen met de kinderen thuis zijn. De momenten voor mezelf of voor het werk kan ik nemen dankzij ons netwerk. Ze zeggen: it takes a village to raise a child, en dat is in ons geval echt wel zo. Wij hebben betrokken grootouders, meters, peters en vrienden. Wanneer Hakim en ik ’s avonds moeten draaien, blijven de kinderen elders slapen. Ik voel me daar niet schuldig over, want zij hebben het geweldig naar hun zin bij bijvoorbeeld hun grootouders.”
Een hele dag voor jezelf is op dit moment misschien verre toekomstmuziek, maar hoe zou die eruitzien?
“O, heerlijk. Ik zou lang uitslapen en daarna meteen in bad gaan. Na wat badderen ga ik ergens uitgebreid ontbijten met Hakim of met een vriendin. De rest van de dag zou ik zonder problemen vullen met wat lanterfanten. Ergens een ijsje eten. Een koffietje slurpen. Een terrasje doen in het centrum van Gent, met mijn snoet in de zon. Kennissen tegenkomen en van het ene gesprek in het andere belanden. Aperitieven en ondertussen spontaan beslissen om nog ergens iets te gaan eten. Eigenlijk kan ik heel erg genieten van gewoon te ‘zijn’ en de dag laten leiden door spontaniteit. En misschien zou ik ook nog wel eens naar de cinema willen…”
De deeleconomie is niet meer weg te denken uit onze hedendaagse samenleving. Die wordt echter vooral geassocieerd met wagens, steps en woningen, en in veel mindere mate met kinderspullen. Dat is vreemd, aangezien net deze spullen maar een korte tijd gebruikt worden.
“Deeleconomie vindt steeds meer en meer ingang in de maatschappij”, legt Kristof Debouver uit. Hij is founder van Strollo, dat een deelsysteem lanceert voor (duurzame) kinderwagens. “Dat komt vooral omdat mensen hun blik steeds meer op de toekomst richten en eigendom niet langer zien in termen van spullen kopen, maar verantwoording afleggen aan onze planeet en medemensen. Het idee is dat grondstoffen en producten gedeeld moeten worden om zo de impact op de planeet te verkleinen. Kortom, de deeleconomie wordt steeds meer een vast onderdeel van ons dagelijks leven.”
Alleen lijkt de focus daarbij vooralsnog op wonen – met Airbnb als bekendste voorbeeld – en op mobiliteit te liggen: deelsteps en -fietsen die overal in de stad kunnen worden opgepikt en achtergelaten, deelauto’s die je reserveert via een app… Niet zozeer op kinderspullen, hoewel die qua nut beperkt in de tijd zijn. Bovendien zijn kinderwagens even goed een vorm van mobiliteit. Waarom die dan niet
integreren in de deeleconomie, en al zeker omdat standaard kinderwagens allerminst duurzaam zijn?
Auto’s weren uit de stad “Jonge, bewuste ouders staan open voor alles wat met duurzaamheid en dus de toekomst van hun kinderen te maken heeft”, vult accountmanager Sofie Commeyne aan. “Daar kan een kinderwagen mooi op inspelen. Want hoe vaak gebruiken mensen die aan de rand van of buiten de stad wonen de auto niet om in het centrum te komen, puur omdat ze anders de buggy niet getransporteerd krijgen? Bovendien worden auto’s alsmaar kleiner en krimpt de kofferruimte dus mee. Kortom, een kinderwagen die in dat centrum gereserveerd en ontsloten kan worden, komt perfect aan die bezorgdheid tegemoet. Geen gedoe en gesleep met kinderwagens meer, en het openbaar vervoer wordt meteen een stuk aantrekkelijker.”
“Het past ook perfect in de visie van steeds meer stadsbesturen om de auto uit het stadscentrum te weren”, zegt Kristof Debouver. “En laten we ook het financiële plaatje niet uit het oog verliezen: een nieuwe kinderwagen vormt een behoorlijke investering, en dat voor een product dat je uiteindelijk maar enkele jaren nodig hebt. Dan is een deelsysteem toch veel logischer? Zeker als dat gemakkelijk kan via een QR-code.”
Strollo lanceert een systeem van deelkinderwagens, die volledig duurzaam zijn ontworpen: de onderdelen zijn vervangbaar en volledig recyclebaar. De buggy’s werden ontworpen door Frédéric Boonen van Boonen Design Studio, gespecialiseerd in producten die echt werken in een circulaire economie, en geassembleerd in maatwerkbedrijven. Op het einde van de zomer start een proefproject in Kortrijk en Leuven, daarnaast komt er in ZOO Planckendael een testfase.
‘Een kinderwagen delen is de ideale manier om de impact op onze planeet te verkleinen’
Lactéol® Baby is geregistreerd als een voedingssupplement
Geïnactiveerde Lactobacillus LB
Truvion Healthcare N.V.
Walgoedstraat 12a - 9140 Temse (België)
Tel. +32 (0)3 7809030 - www.truvionhealthcare.be
Lactéol® Baby is een voedingssupplement. Voedingssupplementen mogen niet als vervanging voor een gevarieerde en evenwichtige voeding en van een gezonde levensstijl worden gebruikt. Lactéol® Baby moet onder medisch toezicht worden gebruikt. Raadpleeg uw arts of apotheker bij gelijktijdig gebruik van medicatie of bij gezondheidsproblemen.
De aanbevolen dagelijkse dosis niet overschrijden. Buiten het bereik van kleine kinderen bewaren.
Hormonen kunnen veel veranderingen veroorzaken in je lichaam tijdens de zwangerschap, maar ook daarna. Met een baby zijn de dagen goed gevuld en de nachten te kort. Vier tips om donkere kringen en andere tekenen van vermoeidheid te verbergen.
Zwanger worden is een van de mooiste momenten van je leven, al wordt de zwangerschap op zich soms ook wel wat geïdealiseerd. Want hoewel het verwachten van een kind op zich al een klein wonder is, brengen de negen maanden zwangerschap en de vele jaren daarna een ongelooflijke verandering in het lichaam van een vrouw teweeg. De huid rekt uit, er verschijnen striae, haar en nagels veranderen en wallen onder de ogen verdwijnen helaas maar moeizaam. De hormonen zijn aan het werk en het hele lichaam ondergaat veranderingen.
Oestrogeen, een van de hormonen die tijdens de zwangerschap het meest worden afgescheiden, heeft heel wat gevolgen voor de hoofdhuid. Dikker, langer en minder vet haar tijdens de zwangerschap is een van de vele positieve aspecten van het krijgen van een baby. Helaas is dat niet zo voor alle vrouwen. Hormonale schommelingen kunnen ook net het tegenovergestelde veroorzaken: het haar wordt droog, broos en dof.
Soms hebben nieuwe mama’s na de geboorte van hun baby, voordat de oestrogeenspiegel weer normaal wordt, last van haaruitval. Dat is vaak schrikken, maar gelukkig groeit het haar binnen een paar maanden weer aan tot zijn natuurlijke massa. “Dit is een normaal fysiologisch verschijnsel en het haar zal geleidelijk aan weer terug groeien”, legt Valérie Mengeaud, medisch directeur van het merk Ducray, uit. “Deze cyclus wordt geregeld door
verschillende factoren, met name hormonen, androgenen en oestrogenen.” Haaruitval kan tot twaalf maanden na de bevalling aanhouden. ”De hormonen stabiliseren zich en keren terug naar een normaal niveau.”
Een ander gevolg voor je huid is het verschijnen van acne, hoewel je ongetwijfeld dacht dat je na je puberteit voor altijd verlost zou zijn van die puistjes. De combinatie van oestrogeenafscheiding en de zon kan er ook voor zorgen dat je water vastgehoudt, waardoor je gewrichten gaan zwellen. Voeg daarbij nog enkele zwangerschapskilo’s en het zelfbeeld van de aanstaande moeder krijgt een flinke deuk.
Er zijn echter manieren om zowel het verschijnen van acne als het vasthouden van water tegen te gaan, zoals voldoende water drinken en je benen optillen. Dermatologen raden sterk aan om producten met essentiële oliën en vitamine A-derivaten te vermijden om puistjes te bestrijden. Je kunt je huid op een natuurlijke manier verzorgen door ze regelmatig te wassen en te hydrateren. Nu het weer warmer is, kijk je misschien ook uit naar een beetje zon? Dan is voldoende bescherming essentieel. Zonnestralen kunnen voor iedereen gevaarlijk zijn, maar bij een zwangere vrouw met acne maken ze de puistjes op haar lichaam alleen maar erger. Bovendien riskeer je het gevreesde ‘zwangerschapsmasker’ te ontwikkelen, waarbij je donkere pigmentvlekken krijgt op je huid.
Door Adeline SchmitzHet is niet altijd makkelijk om ‘s morgens de tijd te vinden om make-up aan te brengen. Teint, ogen, lippen, crèmes, concealer... het hoeft niet allemaal. Hoewel men zegt dat zwangere vrouwen meer stralen, hebben ze ook gemakkelijker last van de gevolgen van een slechte nachtrust of warm weer. Om er natuurlijker uit te zien (minder bleek of minder rood) is foundation de oplossing. Besteed de nodige tijd aan je teint, want in een paar minuten tijd laat een laagje foundation je er al beter uitzien. Dit schoonheidsproduct, in crème- of poedervorm, is onmisbaar tijdens je zwangerschap, en ook erna.
Geen tijd voor een bad of douche? Er bestaat droogshampoo die je haar een glansboost geeft. De shampoo is gemakkelijk te gebruiken want je verstuift hem gewoon op je hoofdhuid. Deze spray is ideaal aan het begin van de zwangerschap, wanneer de talgklieren door de hormonen ontregeld zijn. Om te voorkomen dat je je haar elke dag moet wassen (het is raadzaam om twee of drie dagen te wachten tussen elke wasbeurt), is droogshampoo de oplossing voor veel jonge mama’s. Zorg er echter voor dat je je product zorgvuldig kiest en eerst de samenstelling ervan leest.
Het lichaam van een zwangere vrouw ondergaat veel veranderingen. De huid rekt uit en soms kunnen cellulitis en striae verschijnen. Terwijl cellulitis verschijnt in de eerste maanden van de zwangerschap, duiken striae meestal op aan het eind. Om dit te bestrijden is er niets beter dan goed gehydrateerd te blijven en de getroffen zones elke dag te masseren. Af en toe scrubben helpt ook om vetopslag te voorkomen. Deze handelingen helpen de huid zo veel mogelijk te verzachten en intact te houden. Veel water drinken en vet en suikerrijk voedsel vermijden helpt ook.
Dit is wellicht het moeilijkste advies om op te volgen, want met kinderen in huis heb je altijd wel iets te doen. Toch is dit de belangrijkste verzorging. Profiteer van elk moment dat de baby slaapt om uit te rusten. Wassen, afwassen, schoonmaken, het werk... Jonge ouders stapelen de vermoeidheid op, wat niet goed is voor jou en je baby. Vraag gerust aan oma, opa, oom of tante om je kindje een paar uurtjes mee te nemen zodat jij wat kunt uitrusten. Slaap is immers het allerbelangrijkste om je huid te verzorgen en in topvorm te blijven.
Pleegzorg in eigen land of peter- en meterschap over de grenzen heen. Het zijn twee manieren om kinderen de warmte te geven van een thuis die aanvoelt als familie. “De drijfveer is om van betekenis te zijn voor een kind. Maar ‘zorgen voor’ is altijd wederkerig.”
Voor kinderen is het essentieel dat ze opgroeien binnen de context van een gezin. Kinderen die zich op die manier hebben kunnen hechten, zo blijkt uit opvolgstudies, zijn beter gelanceerd in het verdere leven dan zij die niet werden grootgebracht in een familie.
In eigen land is pleegzorg doorgaans het eerste alternatief in situaties waar ouders hun kind (tijdelijk) geen stabiele omgeving kunnen bieden, zegt Jan Brocatus van Pleegzorg Vlaanderen. “Pleegzorg houdt in dat je als alleenstaande of gezin – in de breedste zin – de zorg opneemt voor een kind, jongere of voor een volwassene met een handicap. En dat voor een korte of langere
periode.” Ook ondersteunende pleegzorg is mogelijk, zoals occasionele opvang tijdens de weekends of vakanties, legt Brocatus uit. “De vraag naar pleegouders blijft groot, maar het is een genuanceerd verhaal. Bepaalde groepen zijn moeilijker te koppelen aan een pleeggezin dan andere. Onder meer baby’s, tieners en kinderen met een beperking vinden minder snel een plekje.”
De formele vereisten om pleegouder te worden zijn beperkt tot 18+ zijn en een bewijs van goed gedrag en zeden kunnen voorleggen. Maar vooral de ‘zachte criteria’ wegen door in de beslissing van kandidaat-pleegouders, geeft Jan Brocatus aan. “Soms is het al van bij het begin duidelijk dat het traject over een langere periode zal gaan. In andere situaties krijgen de ouders hun leven sneller op orde en blijkt de zorg maar van korte duur. Het gegeven van tijdelijkheid vergt een open attitude van pleegouders. Net zoals het feit dat je het ouderschap met iemand deelt.
Je mag je hechten aan het kind en het pleegkind aan jou, dat is zelfs de bedoeling, maar ook de ouders hebben hun eigen unieke rol.”
Wie dit engagement aangaat, doet dat vanuit de drijfveer om iets te betekenen voor een kind. Maar ‘zorgen voor’ is altijd wederkerig, aldus Brocatus. “Het betekent ook een stukje zingeving. En in heel wat gezinnen is pleegouderschap een eyeopener dat een warm nest niet vanzelfsprekend is. Let wel, pleegzorg is geen walk in the park. Elk kind draagt een rugzakje mee. Daarom is het juist zo belangrijk om die houvast te bieden.”
Kinderdorpen
Dat is ook de filosofie achter Stichting Onze Kleine
Weeskinderen. In Latijns-Amerika en Haïti biedt deze organisatie, die deel is van het internationale Nuestros Pequeños Hermanos (NPH), een alternatief voor het daar onbekende systeem van pleegzorg. “Kinderen die wees zijn of niet meer bij hun ouders kunnen wonen, vangen we op in kinderdorpen,” vertelt Noémie Marquet. “Ze wonen er in hun eigen huisje met een eigen opvoeder of opvoedster. Zo benaderen we zoveel mogelijk het familiegevoel. We steunen ook kinderen in hun eigen familie met voeding, onderwijs en medische zorg.”
Peters en meters, of ‘WereldOuders’, die vanuit het buitenland de werking ondersteunen, krijgen de mogelijkheid om een persoonlijke relatie uit te bouwen met hun petekind, legt Marquet uit. “Via briefwisseling vertellen ze elkaar over hun leven, over wat ze deden op hun verjaardag of hoe ze Kerstmis vierden. Peters en meters krijgen ook elk jaar een schoolrapportje toegestuurd van hun petekind.”
Het maakt de financiële bijdrage van peters en meters tastbaar, ziet Marquet. “Maar het is meer dan dat: de band die sommigen met hun petekinderen uitbouwen is echt sterk. Ze worden deel van het gezin, pennenvrienden met hun kinderen, hun foto staat op de schouw.”
De organisatie gaat bewust elke vorm van paternalisme uit de weg. “Het is een heel wederkerige relatie”, benadrukt Marquet. “Ik zie het als een uitwisseling van culturen. Het geeft een heel mooie synergie. Wat de kinderen me vertellen, is dat ze dankzij het peter- en meterschap echt het gevoel hebben dat iemand om hen geeft. Al is het aan de andere kant van de wereld: er is iemand die zich bekommert om wie ze zijn en wat ze worden.”
Meer info op www.pleegzorg.be en www.nph-belgium.org
Kinderen die zich hebben kunnen hechten in een gezinscontext zijn beter gelanceerd in het verdere leven.
— JAN BROCATUS PLEEGZORG VLAANDEREN
Het totale gebrek aan tijd voor zelfzorg, vaginale pijn door een gehechte knip of scheur, lekkende borsten, een partner die even chronisch vermoeid is… Een kind krijgen verandert de intieme relatie met je lief voorgoed. Gelukkig hoeft ‘anders’ niet ‘onbestaand’ te betekenen. Sterker nog, het kan beter dan ooit worden, maar daarvoor moet je eerst langs start…
Zes weken na de bevalling ‘mag’ het weer. Seks. Dat vertellen gynaecologen en vroedvrouwen je al tijdens de zwangerschap. Wat daarbij zelden wordt vermeld, is dat die seks niet hetzelfde zal zijn. Integendeel: de eerste keer na een bevalling doet eerder denken aan een ontmaagding. “De ‘zeswekenregel’ is puur medisch. Dat zegt niets over hoe jij je emotioneel voelt. De meerderheid van de vrouwen is pas na zes tot negen maanden weer seksueel actief”, zegt vroedvrouw, auteur en mama Uwe Porters. “Bovendien zal zowat iedere vrouw pijn ervaren tijdens die eerste keer na een bevalling. Dat is logisch, je lijf heeft wat meegemaakt.”
Er zijn factoren die de kans op pijn en langdurige pijn vergroten. Vrouwen met een perineaal trauma (een letsel ontstaan door een knip of scheurtje) of vrouwen die een zware bevalling hadden, ervaren vaker pijn. Ook de leeftijd van de vrouw is een voorspellende factor: hoe ouder bij haar
eerste kind, hoe langer ze gemiddeld wacht om opnieuw in bed te duiken. Borstvoeding geven doet ook een duit in het zakje. Het zorgt voor een andere hormoonhuishouding waardoor je vaginaal droger bent en je libido zakt.
“Weinig zorgverleners kaarten dit onderwerp aan. Ongeveer zes weken na de bevalling zal een vroedvrouw of gynaecoloog controleren of alles goed geheeld is. Slechts een op de tien brengt tijdens dat consult seks ter sprake. Meestal gaat het gewoon zo: ‘we zullen je dan de minipil voorschrijven’. Het gevolg daarvan is dat veel vrouwen lange tijd pijn voelen tijdens het vrijen. Op den duur denken ze dat het erbij hoort en pushen ze zichzelf. Je weet hoe dat gaat: ‘Het moet er maar eens van komen. Ik zal wel op mijn tanden bijten…’” Voor alle duidelijkheid: pijn hoort er niet bij. “Zelf ervaarde ik na mijn bevalling een lange tijd vaginale pijn tijdens het vrijen. Ik durfde gelukkig op de tafel te kloppen: hallo, wat moet ik doen? Uiteindelijk ben ik geopereerd en is het probleem opgelost. Ik durf zelfs te zeggen dat mijn seksleven beter dan ooit is.”
Ja, opnieuw seksuele toppen scheren nadat jij en je partner ouder zijn geworden, het is mogelijk. Maar hoe doe je dat? “Kinderen krijgen heeft een grote impact op je leven. Dat
is normaal. Je wordt een andere persoon, en je partner ook. Jullie zijn, met andere woorden, een ‘nieuw’ koppel. Ook het seksleven moet dus opnieuw worden uitgevonden”, zegt seksuoloog en relatietherapeut Vanessa Muyldermans. “Ik zie in mijn praktijk dagelijks koppels die elkaar tussen de lakens niet meer vinden. De geboorte van het eerste kind is heel erg vaak het startpunt van die vervreemding.” De reden daarvoor is logisch: jonge ouders duiken doorgaans liever het bed in om te slapen.
“Alles begint met je comfortabel voelen. In de praktijk betekent dat meestal dat de baby rustig slaapt in een andere kamer.” Maar comfortabel voelen, betekent ook goed in je vel zitten. “Ik raad vrouwen aan om zelf alvast op verkenning te gaan. Hoe voelt het daar beneden aan sinds de bevalling? Masturberen helpt om de pijn bij de eerste keer te verminderen en om te ontdekken wat je zelf aangenaam vindt. Ook seksspeeltjes zijn daarbij handig.”
Ben je er als koppel klaar voor, dan heeft zowel vroedvrouw Uwe Porters als seksuoloog Vanessa Muyldermans één ondubbelzinnige tip: glijmiddel. En liefst veel. “Glijmiddel is onterecht in een verdomhoek beland. Mensen denken dat het iets is voor ‘als het niet anders kan’, terwijl het net een geweldig product is. Een fijn hulpmiddel bij het elkaar weer ontdekken”, gaat Muyldermans verder. “Maar koop het liever niet in de supermarkt om de hoek. Ga naar een speciaalzaak. Sommige merken zijn namelijk vooral gericht op het mannelijke genot en doen niet veel voor de vrouw. In een speciaalzaak ben je zeker van de kwaliteit.”
Elkaar opnieuw leren kennen in bed gebeurt ook verbaal. “Praat erover! Ik kan niet genoeg benadrukken hoe belangrijk communicatie is. Geef aan wat je leuk vindt en wat niet. Zelfs al ben je te moe om aan de effectieve daad toe te komen, is het fijn om te zeggen: ik verlang naar je”, zegt Muyldermans. Ook Uwe Porters benadrukt het belang van communicatie. “Vrouwen vragen me hoe hun seksleven weer zoals vroeger kan worden, maar dat is onmogelijk. Er is een voor en een na. Dat is trouwens altijd zo in het leven, je maakt dingen mee en je verandert als persoon. Het is dus een kwestie van als koppel een nieuwe start te maken.”
Ook vrouwen zouden gerust wat vaker het taboe mogen doorbreken. “Singles of vrouwen in een prille relatie praten vaak vrij over hun seksleven, maar ik merk dat wanneer er kinderen in het spel zijn, we in een soort kramp schieten. Dat is jammer. Ik droom van barbecues waar vrouwen – met baby op de schoot of babyfoon in de hand – eerlijk praten over hun seksleven en elkaar tips geven. Over het beste merk van glijmiddel, bijvoorbeeld”, zegt ze lachend.
Glijmiddel is onterecht in een verdomhoek beland. Het is een geweldig product.
— VANESSA MUYLDERMANS SEKSUOLOOG EN RELATIETHERAPEUT
Deze zomer hoef je niet ver te gaan om volop te genieten van een uniek stukje speelparadijs. Of noem het gerust ‘een hele wereld van plezier’, want Tarzan & Jane is de grootste speeltuin in de Benelux. Hier vind je spel, plezier en avontuur, van ’s ochtends tot ’s avonds, én voor jong en oud.
De langste indoor rodelbaan van België, XXLglijbanen van wel 9 meter hoog, een blacklight minigolfterrein, escaperooms, enzovoort. Zeg niet zomaar binnenspeeltuin tegen Tarzan & Jane, want deze plek is een heus belevingscentrum. Hier vind je 22.000 vierkante meter aan speelplezier, met binnen 4 verdiepingen en een buitenterrein waar ieder kind op zoek naar pret zijn of haar hartje gerust kan ophalen.
Hier kan je gemakkelijk met het hele gezin een hele dag vertoeven. Niet alleen de uitgestrektheid van het terrein is een gigantische troef, Tarzan & Jane onderscheidt zich als plezierprovider op tal van manieren. Zo blijft alles bijzonder overzichtelijk en is er in ieder hoekje veel aandacht voor de nodige hygiëne en veiligheid. Dat doen ze onder meer door voor bepaalde leeftijdsgroepen een aparte zone te voorzien waar kinderen zich helemaal kunnen laten gaan. Zo is er sinds kort ook een baby-peuterzone, een afgebakend gedeelte waar de kleinste kindjes op een spelende manier veilig kunnen leren stappen.
Daarnaast kun je deze zomer ook terecht bij hun waterspraypark, wanneer je op zoek bent naar de plezantste soort verfrissing tijdens warme dagen. Een ware troef, want geen enkele binnenspeeltuin in België biedt dit aan. Dit waterspraypark kende de laatste jaren heel wat uitbreidingen en staat nu volledig op punt, klaar om je liefste koters een spetterende zomer te bezorgen. Hier kunnen ze onder andere aan waterspringtouwen doen, met slingerende emmers spelen, badderen in interactieve plassen, en nog veel meer! Bovendien
is het uiterst veilig voor zelfs de allerkleinsten, doordat er geen gevaar is voor verdrinking. Ook is er een opdeling in drie zones, zodat leeftijdsgenoten rustig met elkaar kunnen spelen op hun eigen niveau.
Die veiligheid wordt doorgetrokken doorheen het gehele terrein, dat volledig is afgesloten. Hierdoor hoef je je geen zorgen te maken dat je kindjes afdwalen. Je kunt altijd en overal een oogje in het zeil houden, terwijl jij gezellig geniet van een terrasje. Dat wordt eens zo fijn wanneer je een blik werpt op de menukaart, een niet te missen aspect waarvoor het Tarzan & Jane-keukenteam wel vaker complimenten krijgt. Zo kies jij jouw favoriete gerecht uit de uitgebreide menukaart –van de all time favorieten zoals curryworsten of chicken fingers met friet, tot burgers, ribbetjes en andere volwaardige maaltijden.
Al gaat het plezier voor (groot)ouders, tantes en nonkels verder dan enkel een heerlijke hap en een verfrissend drankje. Zo zijn maar liefst 4 van de 6 escaperooms bij Tarzan & Jane op maat van volwassenen, met 2 horrorkamers en 2 avonturenkamers. De overige escaperooms zijn voor de (kleine en grote) fans van Harry Potter of Alice In Wonderland.
Kortom, als je deze zomer ergens naartoe wilt slingeren met het gezin, voor een verjaardagsfeestje of met een groepje (kamp) vrienden, dan is Tarzan & Jane dé plek die aan al je wensen voldoet. Tijdens de zomervakantie is deze giga belevingsplek ook nog eens iedere dag open, van 10u tot 19u. Afspreken aan het waterspraypark?
Ferm wil het leven van jonge gezinnen gemakkelijker maken met een ruim aanbod van diensten, activiteiten en expertise. Daar hoort nu ook de nieuwe community FermMama bij!
Ontdek
FermMama.be
• Gratis webinars
• Survivaltips voor jonge ouders
• Toffe DIY’s en veel inspiratie
Steeds meer vrouwen kiezen ervoor om bewust alleenstaande moeder te worden. In het UZ Gent verdubbelde het aantal vrouwen dat via kunstmatige inseminatie moeder wordt op vijf jaar tijd. ‘Het traditionele kerngezin staat sowieso onder druk. Ook wil niet iedere vrouw blijven wachten op een geschikte partner.’
Bewust alleenstaande moeder (BAM) worden is vandaag geen uitzondering meer. Steeds meer vrouwen nemen het heft in eigen handen, weet Isabelle Stuyver, die als psycholoog werkzaam is op de fertiliteitsafdeling van het UZ Gent. Al twintig jaar begeleidt ze vrouwen in hun fertiliteitstraject. “We vertrekken vanuit een holistische aanpak en proberen als psycholoog vooral bij moeilijke momenten beschikbaar te zijn.” Ook bij alle aanvragen met een derde of meerdere partij – zoals bij een donatie of bij het draagmoederschap – zijn de psychologen nauw betrokken.
Het UZ Gent merkt een enorme toename in het aantal aanvragen voor het bewust alleenstaande moederschap. In 2017 ging het om 94 aanvragen, in 2022 om 187. “Deze toename is er niet plots gekomen, maar is al enkele jaren aan de gang.” Ook andere fertiliteitscentra in ons land tekenen een opmerkelijke stijging op. In het UZ Brussel ging het in 2020 om 634 aanvragen, in 2022 steeg dat naar 782.
Biologische klok
“Het eenoudergezin is geen rariteit meer. Het komt steeds vaker voor en is maatschappelijk aanvaard. Vrouwen met een kinderwens die vroeger misschien eindeloos lang wachtten op een geschikte partner, beseffen nu dat ze het ook alleen kunnen doen. De stap om een kinderwens alleen te vervullen wordt kleiner”, vertelt Isabelle Stuyver. “Deze vrouwen kiezen ook voor een fertiliteitscentrum omdat ze daar medisch advies en psychologische begeleiding ontvangen. Het is een veilige optie: alles wordt nauwkeurig opgevolgd en de donoren worden gescreend.”
De meeste vrouwen die voor het bewust alleenstaand moederschap kiezen zijn ouder dan 35 en single. “Het zijn vrouwen met een kinderwens en een biologische klok die alsmaar luider tikt.” Er is een toename in de groep van vrouwen die veertigplus zijn, maar ook bij jongere vrouwen, die eind twintig zijn, stijgt het aantal aanvragen. “Niet iedere aanvraag eindigt in het bewust alleenstaand moederschap. We overleggen en raken ook andere mogelijkheden aan die buiten de scope van het fertiliteitscentrum vallen. Er bestaan namelijk ook andere trajecten naar het moederschap, zoals pleegouderschap of adoptie.”
Vrouwen laten ook steeds vaker hun eicellen invriezen. “Niet alle vrouwen willen de effectieve stap tot bevruchting zetten, maar toch een soort zekerheid inbouwen. Zij kiezen ervoor om hun eicellen te laten invriezen. Ze wachten nog op een partner of zetten later toch de stap naar het bewust alleenstaand moederschap.”
Oma’s, opa’s, meters en peters
Het moederschap is zwaar, laat staan wanneer je het alleen doet. “Het is een grote verantwoordelijkheid. Om die reden wordt er gescreend en is er psychologische begeleiding. Tijdens de screening gaan we onder andere het netwerk bevragen. Op wie kan de toekomstige moeder steunen? Zijn er betrokken grootouders, een meter of peter om op te bouwen? We kijken ook naar de zelfstandigheid en zelfredzaamheid van de vrouw”, klinkt het. “Het traject op zich loopt trouwens ook niet altijd van een leien dakje. Net zoals bij ‘gewone’ zwangerschappen, kunnen er zich in het centrum moeilijkheden voordoen, waardoor we soms van inseminatie naar ivf moeten overschakelen. Daar wordt het belang van het netwerk al meteen duidelijk.” Ook de financiële situatie wordt bevraagd. “Dat gebeurt met het oog op het welzijn van het kind. Er zal tenslotte een persoon op de wereld gezet worden.”
“Vroeger dacht ik altijd dat ik een jonge mama zou worden. Toen mijn 25ste verjaardag passeerde en ik geen partner had, dacht ik nog: komt wel goed. Maar tegen mijn 30ste begon mijn biologische klok echt wel luid te tikken. Ondertussen begon mijn omgeving ook aan kinderen. Ik datete nog wel, maar dat draaide telkens op niets uit. Ik speelde ondertussen al enkele jaren met het idee om bewust alleenstaande moeder te worden. Op een dag zag ik dat ZNA Middelheim een infoavond hield en daar ben ik met mijn mama naartoe geweest. Daar heb ik echt de knoop doorgehakt: ik wil dit doen. Ik ben meteen in het traject gestart, ik was toen 31.
Mijn omgeving reageerde uitsluitend positief. Iedereen wist dat ik een sterke kinderwens koesterde. Ik voelde me meteen gesteund, dat was fijn. Vanuit de fertiliteitskliniek opperden ze wel: je bent nog jong, je kunt misschien nog een partner tegenkomen, maar ik was zo vastberaden dat ze me groen licht gaven.
De vruchtbaarheidsbehandeling liep niet van een leien dakje. Ik raakte niet vlot zwanger en moest overschakelen op het spuiten van hormonen – een bijkomende reden waarom ik mezelf dankbaar ben dat ik niet langer gewacht heb. In 2019 lukte het dan toch en in mei 2020 ben ik bevallen van een gezonde zoon. Bij ZNA is het zo dat je de donor niet kunt kiezen. Het ziekenhuis selecteert iemand op basis van jouw fysieke kenmerken. Ze hebben hun werk heel goed gedaan, want mijn zoontje lijkt sprekend op mij.
Het bewust alleenstaand moederschap gaat mij heel goed af (lacht). Natuurlijk waren er moeilijke momenten – toen in het begin van de coronacrisis de crèche sloot en ik alleen thuis was met een baby, bijvoorbeeld. Maar ik heb een sterk netwerk. Mijn ouders en beste vriendin nemen ook veel zorg op zich.
Mijn zoontje is ondertussen 3 jaar. Hij kent het concept ‘papa’, maar weet dat hij er geen heeft. Tot nu toe heeft dat nog geen rare situaties opgeleverd. Ik sta zelf in het onderwijs en in de klas waar ik klastitularis ben zijn er maar twee kinderen die uit een traditioneel gezin komen. De tijden zijn echt wel veranderd.”
We kijken tijdens de screening ook naar de zelfstandigheid en zelfredzaamheid van de vrouw.
Steeds meer kinderen belanden in extreme armoede, moeten op jonge leeftijd gaan werken en komen nooit op de schoolbanken terecht!
Hun levensomstandigheden zijn schrijnend. Ze leven vaak onder een dekzeil dat gespannen is tussen een paar houten palen, of onder een lekkend dak met slechts enkele lemen muurtjes ter bescherming. Elektriciteit, stromend water en sanitaire voorzieningen zijn volledig afwezig. Miljoenen kinderen zijn in extreme armoede beland sinds het begin van de sociaaleconomische en gezondheidscrisis. Er moet dringend actie worden ondernomen om hen een wereld te bieden waarin ze een waardig leven kunnen leiden en aan de armoede kunnen ontsnappen.
Stichting Wereld Dorpen voor Kinderen vangt meer dan 20.000 kinderen op in Werelddorpen in de Filippijnen, Mexico, Guatemala, Brazilië, Honduras en Tanzania. Kinderen die zijn opgegroeid in extreme armoede krijgen er middelbaar onderwijs, een beroepsopleiding, veilige huisvesting, drie evenwichtige maaltijden per dag en gezondheidszorg.
Stichting Wereld Dorpen voor Kinderen wil een blijvende impact hebben op armoede in de wereld door kinderen - die in hun land zijn uitgesloten van het schoolsysteem - de kans te bieden hun opleiding voort te zetten.
Onze formule van scholing op internaat garandeert een optimale leeromgeving voor elk kind.
Meer dan 167.000 kinderen zijn al uit onze Werelddorpen afgestudeerd.
Eenmalige giften
Maak een gift wanneer u maar wilt door onze oproepen te beantwoorden!
Regelmatige giften
Regel uw steun met een maandelijkse domiciliëring en maak u nooit meer zorgen over een overschrijving.
Vicenza Superior MDB
+ Krachtige Bosch Active Line middenmotor, 40 Nm + Actieradius tot 95 km (upgrade tot 160 km)
Normaal €1.899
Nu voor €1.799*
Beste prijs-kwaliteitverhouding
Persoonlijke bezorging en service aan huis
ALLES IN HUIS VOOR JOUW IDEALE E-BIKE
Vicenza Superior FDST
+ Fluisterstille Eleon voorwielmotor, 42 Nm + Tot 100 km actieradius (upgrade tot 195 km)
Normaal €1.999
Nu voor €1.799*
Garantie tot 5 jaar
Producten van topkwaliteit
| V.U.: Stella Bikes, Beemdenstraat 7/Bus 1, 2340 Beerse, België
WIJ ZIJN ALTIJD IN DE BUURT Scan de QR-code en plan een testrit bij je thuis of in één van de Stella testcenters!
in België. Garantie en service op locatie in België. Service alleen op afspraak. Kijk voor de algemene voorwaarden op stellabikes.be
Zwemmen, spetteren, spelen, glijden, springen: geen familieuitstap zo plezierig als een bezoek aan een LAGO zwemparadijs! Met een sensationeel aanbod glij- en wildwaterbanen en golfslagbaden zal de durfal zeker zijn/haar hart kunnen ophalen, maar ook de rustzoekers zijn bij LAGO aan het juiste adres met de warme lagune, sauna, stoombad en ligweide met buitenbad. Kortom, alles voor een fenomenale vakantiedag met het hele gezin! Zowel bij goed als bij slecht weer.
WIST JE DAT DE LAGO ZWEMPARADIJZEN AL TOEGANKELIJK ZIJN VOOR KINDEREN VANAF 6 MAANDEN?
Onze kinderbaden met kleurrijke waterspeeltuin hebben een aangename temperatuur van 32°C en de warme lagune meet een zalige 34°C. Een hypermodern waterzuiveringssysteem zorgt voor een minimale hoeveelheid aan chloor in de baden. Hierdoor veroorzaakt zwemmen geen irritatie en is het volkomen veilig voor kleine kinderen.
Welke LAGO mascotte wil jij graag ontmoeten?
Grimbergen * *
ER IS ALTIJD EEN LAGO ZWEMPARADIJS IN JOUW BUURT.
